Een schitterende dag was het, toen wij besloten koers te zetten richting het Gooi. Een streek zo vol verhalen, dat we de betreffende locaties lang niet op één dag aan konden doen. Het hieronder volgende verslag van onze ‘Expeditie Gooi’ omvat dan ook slechts een deel van de streek. Later dit jaar uiteraard ‘deel 2’ en wie weet zelfs een ‘deel 3’.
Verborgen schat
Het startpunt van onze toer was de Papelaan tussen Weesp en Muiden. We moesten even zoeken, aangezien de laan verborgen is achter een groot bord dat waarschuwt voor grote hoeveelheden slib en drijfzand. De auto parkeerden we op een veilige plek en bijzonder nieuwsgierig liepen we de Papelaan op. De laan waarvan ooit beweerd werd dat er een schat zou liggen. De schat hebben we niet gevonden, wel stuitten we op de vervallen resten van wat ooit een volkstuincomplex is geweest (denken wij).
Zeemeerminnen en Echobos
We reden een stukje verder naar het hart van Muiden. Bij de sluis moesten we even wachten; een mooi moment om wat plaatjes te schieten. Eenmaal aan de andere kant van het water meldden we ons bij het legendarische café Ome Ko om te vragen waar in Muiden wij nog zeemeerminnen kunnen vinden. Het bezoek van die echte zeemeermin stamt immers van eeuwen geleden, maar her en der zijn nog afbeeldingen te vinden die aan haar komst herinneren.
Een paar zeemeerminfoto’s rijker wierpen we nog even een blik op het prachtige Muiderslot, het kasteel van graaf Floris V. Deze ‘man van het volk’ werd even verderop vermoord, in Muiderberg. Een grote kei markeert de plek waar Floris door zijn vijanden overhoop werd gestoken. Tegenover de kei is de ingang van het Echobos. Ons doel van het bezoek van Muiderberg. We hebben ons uitermate vermaakt met de gelijksprekende echo die midden in het bos uit de grond lijkt te komen en wordt versterkt door een halfronde muur. Oók vlak bij de herdekingskei is de kerk van Muiderberg. Een bouwsel met een opvallende stompe toren. Naar verluidt had deze toren ooit wel een fiere spits, tot de Urker piraten de Zuiderzee onveilig maakten.
Mooi Naarden
Een hoop verhalen voor het kleine Muiderberg! Nagenietend reden we naar Naarden. Het eerste doel was de Karnemelksloot. Een sloot met een vreemde naam, maar in een boekje dook een mogelijke verklaring op. Karnemelk is in geen velden of wegen te bekennen, maar een wandeling langs het water is zeker aan te raden. Loop langs het watertje richting de oude vesting en je belandt, met wat heen en weer gekronkel, op de Cattenhagestraat. Een straat die, zoals de naam enigszins doet vermoeden, ooit geteisterd werd door verschrikkelijke zwarte katten. We besluiten ons bezoek aan Naarden in het hart van de vesting: bij de Sint Vituskerk. Een imposant gebouw, met ook een imposante klok zo hebben wij begrepen. De klok hebben we niet kunnen zien, maar uit de overlevering blijkt dat de Naarders ooit veel moeite hebben moeten doen om het gevaarte de toren in de te krijgen.
We besloten de expeditie met een bezoek aan de Tafelberg in Blaricum. Een opgeworpen heuvel waarvan wordt aangenomen dat deze vroeger gebruikt werd om godenoffers te brengen.
