Een aantal jaren geleden werd het Heemskerkerduin opgeschrikt door een akelig ongeval. Een jongen kwam hierbij om het leven. Er was veel verdriet in de hechte gemeenschap en tijdens de condoleance en uitvaartdienst was de kerk te klein.
Bij de laatste afscheidsdienst hield één van de kinderen van het getroffen gezin een voordracht. Het was een gedicht dat vertelde hoe het overleden broertje voortleefde in de vorm van een vlinder die bij alles toekeek. Opeens klonk van de banken een reactie. ‘Kijk! Daar heb je het vlindertje!’ Iedereen, zelfs de pastoor, viel stil van verbazing. Daar fladderde inderdaad een prachtige vlinder.
Het kind werd naar de laatste rustplaats gebracht, gevolgd door een lange stoet mensen. Ook daar verscheen het vlindertje bij de kist. Weer keek iedereen vol verbazing toe; zoiets had geen van de aanwezigen ooit meegemaakt. Maanden later was de viering van de eerste Heilige Communie en één van de kinderen van het gezin sprak over het overleden jongetje. En ten derden male verscheen daar de vlinder..
(Uit overlevering, opgetekend door Piet Diemeer)
Geef een reactie