Op het voormalige eiland Wieringen liggen her en der grote zwerfkeien. Gedurende de ijstijden zijn deze vanuit Scandinavië door voortkruipende gletsjers meegestuwd. Die oeroude stenen zijn op zich al bijzonder, maar één exemplaar is werkelijk uniek. Dit is de beroemde steen van Westerklief.
Bij deze kei moet je beslist geen gekke bekken trekken, want als de hond blaft, de klok slaat en de steen een slag in de rondte draait blijft je gezicht zo staan!
De kinderen van Wieringen keken dus wel uit. Het verhaal ging ook dat de steen onmetelijk diep de aarde in zou steken, tot aan China, minstens. Recentelijk werd de steen verplaatst en toen bleek dat China bij lange na niet werd gehaald. Het stuk dat onder de grond zat besloeg eerder enkele tientallen centimeters.
Op Texel kende men ook een kei die opzienbarende proporties werd toegedicht. Niet tot aan China weliswaar, maar tot Engeland.
(Met dank aan Nel Fijnheer)
